Jakie środki prawne przysługują przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu gdy właściciel  nieruchomości odmawia podpisania umowy o dostęp telekomunikacyjny?

Krzysztof Rubas, aplikant radcowski w Kancelarii prawnej MAJCHRZAK BRANDT I WSPÓLNICY

Prawo statuuje obowiązek właścicieli, użytkowników wieczystych i zarządców nieruchomości zawierania z przedsiębiorcami umów o dostęp telekomunikacyjny celem zapewnienia telekomunikacji w budynku posadowionym na danej nieruchomości. Jak przedsiębiorca telekomunikacyjny może egzekwować wykonanie powyższego obowiązku?

Uzyskanie przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego dostępu telekomunikacyjnego do budynku tj. dostępu w celu zapewnienia telekomunikacji w tym budynku regulują przepisy ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (dalej „megaustawa”). Analiza obowiązujących przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż regulacje megaustawy  (przede wszystkim art. 30 oraz stosowane odpowiednio art. 19-24) stanowią obecnie podstawowe instrumenty, pozwalające skutecznie dochodzić od właściciela, użytkownika wieczystego i zarządcy nieruchomości dostępu do budynku w celu zapewnienia w nim telekomunikacji. Jeśli  właściciel użytkownik wieczysty lub zarządca jest jednocześnie przedsiębiorcą telekomunikacyjnym dostęp do nieruchomości, w tym do budynku oraz infrastruktury telekomunikacyjnej może być realizowany w oparciu o art. 139 Ustawy Prawo telekomunikacyjne.

Zgodnie z treścią art. 30 ust. 1 megaustawy właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości jest obowiązany zapewnić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostęp do nieruchomości, w tym do budynku  oraz miejsca w budynku, w którym zbiegają się kable lub przewody telekomunikacyjne doprowadzone do lokalu w tym budynku, polegający w szczególności na zapewnieniu możliwości wykorzystywania istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego lub istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku, jeżeli powielenie takiej infrastruktury byłoby ekonomicznie nieopłacalne lub technicznie niemożliwe, umożliwieniu doprowadzenia przyłącza telekomunikacyjnego lub wykonania instalacji telekomunikacyjnej budynku, o ile nie jest możliwe wykorzystanie istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego lub istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku lub do budynku nie jest doprowadzone takie przyłącze lub budynek nie jest wyposażony w taką instalację, umożliwieniu odtworzenia istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego lub wykonaniu instalacji telekomunikacyjnej budynku, które uległy likwidacji, zniszczeniu, uszkodzeniu lub też wymagają przebudowy na skutek prowadzonych w pobliżu prac budowlanych.

Zasady dostępu, o którym mowa powyżej winna w pierwszej kolejności określać umowa zawarta pomiędzy przedsiębiorcą telekomunikacyjnym a odpowiednio właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub zarządcą danej nieruchomości. Zawarcie tej umowy następować ma w trybie negocjacji, które rozpoczyna skierowanie przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego wniosku o zawarcie umowy. Podpisanie umowy dostępu telekomunikacyjnego powinno nastąpić w terminie 30 dni od dnia wystąpienia przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego z wnioskiem o podpisanie umowy.

Niepodjęcie negocjacji w sprawie zawarcia umowy dostępu, odmowa udzielenia dostępu lub niezawarcie umowy dostępu w 30-dniowym terminie od wystąpienia przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego z wnioskiem o jej zawarcie otwiera przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu drogę do przymusowej realizacji obowiązku zawarcia umowy w trybie administracyjnym – poprzez skierowanie wniosku do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej o wydanie decyzji o dostępie do nieruchomości.

Prezes UKE wydaje decyzję o dostępie w ciągu 90 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie, przy czym termin ten ma charakter instrukcyjny. Decyzja w sprawie dostępu zastępuje umowę w zakresie objętym decyzją. W zakresie, w którym po wydaniu decyzji o dostępie strony zawrą umowę dostępu, decyzja o dostępie wygaśnie z mocy prawa. Decyzja o dostępie może zostać zmieniona przez Prezesa UKE na wniosek każdej ze stron, której ona dotyczy, lub z urzędu, w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów użytkowników końcowych oraz skutecznej konkurencji. Stosownie do przepisów megaustawy, decyzja w sprawie dostępu jest wiążąca dla następców prawnych właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości objętej tą decyzją oraz innych podmiotów władających tą nieruchomością.

Warto dodać, iż na podmiot, który nie wypełnia warunków określonych w decyzji Prezes UKE, Prezes UKE może nałożyć karę pieniężną w wysokości do 3 % przychodu ukaranego podmiotu, osiągniętego w poprzednim roku.

Poza postępowaniem przed Prezesem UKE w sprawach dostępu telekomunikacyjnego nie jest wykluczone stosowanie przepisów o ochronie konkurencji przewidzianych w ustawie z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2007 r., Nr 50, poz. 331 ze zm.) Odmowa zawarcia umowy  dostępu czy też podjęcia negocjacji celem zawarcia takiej umowy przez właściciela, użytkownika wieczystego czy zarządcę nieruchomości i w konsekwencji pozbawienie przedsiębiorcy telekomunikacyjnego możliwości świadczenia usług telekomunikacyjnych w określonych sytuacjach może być uznana za nadużycie pozycji dominującej czyli praktykę ograniczającą konkurencję. Z takim nadużyciem możemy mieć do czynienia np. w przypadku gdy zawarcia umowy dostępowej odmawia deweloper budujący osiedle na użytkowanym gruncie czy też spółdzielnia mieszkaniowa.

Jak wynika z powyższego, przedsiębiorca telekomunikacyjny dysponuje instrumentami prawnymi pozwalającymi skutecznie domagać się dostępu do nieruchomości celem zapewnienia telekomunikacji w budynku. Podstawowym mankamentem pozostaje jednak wciąż dość długie postępowanie przed Prezesem UKE mające na celu wydanie decyzji o dostępie do nieruchomości.

W celu uzyskania dalszych informacji prosimy o kontakt:

Krzysztof Rubas: tel. +48 61 27 87 000;  k.rubas@mbwnet.pl

ORZECZNICTWO I ZMIANY W PRAWIE

Pozew w EPU przerwie przedawnienie niezależnie od umorzenia postępowania

W uchwale z dnia 21 listopada 2013 roku Sąd Najwyższy wskazał, iż wytoczenie powództwa w elektronicznym postępowaniu upominawczym zakończonym umorzeniem postępowania z uwagi na nieuzupełnienie przez powoda braków formalnych pozwu przerywa bieg terminu przedawnienia. Tym samym złożenie pozwu w EPU spowoduje przerwanie biegu terminu przedawnienia niezależnie od tego czy postępowanie to toczyć się będzie dalej według przepisów o właściwości ogólnej np. po złożeniu sprzeciwu czy też dojdzie do jego zakończenia wskutek umorzenia postępowania, gdy powód nie uzupełni braków formalnych pozwu już po przekazaniu sprawy do sądu właściwości ogólnej. Zatem, mimo umorzenia postępowania i nie osiągnięcia jego skutków w postaci uzyskania wyroku,  wierzyciel w dość prosty sposób może uzyskać inny wymierny rezultat w postaci wydłużenia w czasie  możliwości egzekwowania swojego roszczenia. (sygn. akt: III CZP 66/13).

źródło: http://www.sn.pl

Szkoda całkowita nie wyklucza możliwości domagania się od ubezpieczyciela zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego

W dniu 22 listopada 2013 r. Sąd Najwyższy podjął uchwałę, zgodnie z którą w ramach naprawienia szkody z OC posiadaczy pojazdów mechanicznych mieszczą się koszty najmu pojazdu zastępczego poniesione w okresie niezbędnym do nabycia nowego pojazdu, jeśli szkoda w pojeździe miała charakter całkowity. Uchwała SN stanowi kolejne już wyjście naprzeciw osobom dochodzącym odszkodowania od ubezpieczycieli w ramach umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Orzeczenie SN stanowiło rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego, z jakim zwrócił się do SN jeden z sądów orzekających w sprawie przeciwko ubezpieczycielowi o zapłatę kosztów najmu pojazdu zastępczego. Sąd orzekający w tej sprawie powziął wątpliwość, czy można domagać się od ubezpieczyciela w ramach odpowiedzialności OC kosztów najmu pojazdu zastępczego poniesionych już po wypłacie przez ubezpieczyciela odszkodowania ustalonego w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy wartością pojazdu mechanicznego sprzed zdarzenia powodującego szkodę, a wartością pojazdu w stanie uszkodzonym, którego naprawa okazała się niemożliwa lub nieopłacalna (tzw. szkoda całkowita). Zdaniem SN wypłata odszkodowania ustalonego  w granicach „szkody całkowitej” nie wyklucza możliwości domagania się od ubezpieczyciela wydatków na najem pojazdu zastępczego poniesionych przez poszkodowanego. SN wskazał, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela obejmuje w takim przypadku celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego w okresie niezbędnym do nabycia innego pojazdu mechanicznego. (sygn. akt: III CZP 76/13).

źródło: http://www.sn.pl

Zajęcie nieruchomości spowoduje przerwanie biegu zasiedzenia

W dniu 22 listopada 2013 r. Sąd Najwyższy podjął uchwałę, w której stwierdził, iż bieg terminu zasiedzenia nieruchomości, w stosunku do której wszczęta została egzekucja sądowa świadczeń pieniężnych, przerywa zajęcie w egzekucji z nieruchomości. SN przyjął w tym względzie, że wystarczające dla skutecznego przerwania biegu zasiedzenia jest samo zajęcie komornicze a nie dopiero sprzedaż licytacyjna nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym.  (sygn. akt: III CZP 69/13).

źródło: http://www.sn.pl

Data wystąpienia szkody istotna dla terminu przedawnienia w odpowiedzialności kontraktowej

W dniu 22 listopada 2013 roku Sąd Najwyższy podjął uchwałę, w której przyjął, iż termin przedawnienia roszczenia o zapłatę odszkodowania z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 k.c.) rozpoczyna bieg od dnia wystąpienia szkody pozostającej w związku przyczynowym z tym zdarzeniem (art. 120 § 1 k.c.). Orzeczenie SN pozwala na egzekwowanie odszkodowań gdy szkoda powstanie nawet po wielu latach, jeśli tylko jej wystąpienie związane będzie z niewykonaniem lub  nienależytym wykonaniem zobowiązania. Takie ujęcie odpowiedzialności nie pozwala zatem na ograniczenie w czasie ram odpowiedzialności kontrahenta, który odpowiedzialność odszkodowawczą może ponosić niezależnie od tego po jakim czasie od wykonania zobowiązania szkoda nastąpiła.   (sygn. akt: III CZP 72/13).

źródło: http://www.sn.pl

ZMIANY W PRAWIE

 Obowiązki przedsiębiorców – przedsiębiorca nie będzie musiał przechowywać egzemplarzy MSiG

 W dniu 30 listopada 2013 roku weszła w życie ustawa z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o wydawaniu Monitora Sądowego i Gospodarczego oraz ustawy o europejskim ugrupowaniu współpracy terytorialnej (Dz.U.2013.215.1323), która m.in. uchyla nałożony na przedsiębiorcę obowiązek przechowywania w lokalu swojej siedziby numerów Monitora Sądowego i Gospodarczego, w których opublikowane są ogłoszenia i obwieszczenia dotyczące tego przedsiębiorcy.

Podatki – CIT obejmie spółki komandytowo – akcyjne

W dniu 26 listopada 2013 r. Prezydent podpisał ustawę z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym. Do najważniejszych zmian wprowadzanych ustawą nowelizującą należy zaliczyć objęcie podatkiem dochodowym od osób prawnych spółek komandytowo – akcyjnych. Oznacza to odejście od dotychczasowej zasady jednokrotnego opodatkowania dochodów tych spółek na poziomie wspólników. Po wejściu w życie nowelizacji, spółki komandytowo-akcyjne będą opodatkowane na takich samych zasadach jak spółki kapitałowe. Wspólnicy, zarówno akcjonariusze, jak i komplementariusze podlegać będą  natomiast opodatkowaniu od faktycznie uzyskanego przez nich dochodu z tytułu uczestnictwa w zysku takiej spółki. Ustawa ma weszła w życie 1 stycznia 2014 r.

Prawo pracy – określono zasady wsparcia dla przedsiębiorców na utrzymanie zatrudnienia

Dnia 21 listopada 2013 roku weszła w życie ustawa z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy (Dz.U.2013.209.1291) Ustawa ma na celu wprowadzenie rozwiązań wspierających zatrudnienie bezpośrednią pomocą finansową na dopłaty do wynagrodzeń dla pracowników zagrożonych zwolnieniami przez przedsiębiorców, u których przejściowo pogorszyły się warunki prowadzenia działalności gospodarczej, oraz określenie zasad dofinansowania z Funduszu Pracy kosztów szkolenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem czasu pracy. Pomoc udzielana będzie na warunkach określonych w ustawie. Przepisy ustawy znajdą zastosowanie do przedsiębiorcy, który spełnia nw. wymogi: osiągnął zdefiniowany w ustawie spadek obrotów gospodarczych; nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Pracy (chyba że występują określone w ustawie wyjątki); nie zachodzą przesłanki do ogłoszenia jego upadłości. Ustawa  przewiduje, że przedsiębiorcy będą mogli: skorzystać z instytucji przestoju ekonomicznego; obniżyć pracownikom wymiar czasu pracy  (wymiar czasu pracy danego pracownika, po zastosowaniu obniżenia, nie będzie mógł być niższy niż ½ pełnego wymiaru czasu pracy). Przyjęta regulacja przewiduje również dla przedsiębiorcy objętego przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem czasu pracy nw. świadczenia (które pochodzić będą z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych): świadczenie na częściowe zaspokojenie wynagrodzeń pracowniczych za czas przestoju ekonomicznego; świadczenie na częściowe zrekompensowanie wynagrodzenia z tytułu obniżenia wymiaru czasu pracy. Pracownikom objętym zarówno przestojem ekonomicznym jak i obniżonym wymiarem czasu pracy zagwarantowano również, finansowane ze środków przedsiębiorcy, wynagrodzenie – w łącznej wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy pracownika przed jego obniżeniem. Świadczenia finansowane z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych udzielane będą przez marszałka województwa przez łączny okres 6 miesięcy w okresie 12 miesięcy po zawarciu umowy przez marszałka województwa z przedsiębiorcą. Ponadto przedsiębiorca, który zawrze umowę o wypłatę świadczeń będzie mógł wystąpić do starosty (Prezydenta Miasta na prawach powiatu) z wnioskiem o dofinansowanie z Funduszu Pracy kosztów szkolenia pracowników objętych rozwiązaniami na rzecz ochrony miejsc pracy pod warunkiem, że szkolenie jest uzasadnione obecnymi lub przyszłymi potrzebami pracodawcy.

źródło: http:///www.prezydent.pl

W GRUDNIU 2013 r. WCHODZĄ W ŻYCIE:

• Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 listopada 2013 r. w sprawie wysokości opłat od wniosków o wydanie przez Centralną Informację Ksiąg Wieczystych odpisów ksiąg wieczystych, wyciągów z ksiąg wieczystych i zaświadczeń o zamknięciu ksiąg wieczystych oraz od wniosku o wyszukanie ksiąg wieczystych w centralnej bazie danych ksiąg wieczystych (Dz.U.2013.225.1412),
• Ustawa z dnia 21 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.2013.164.996)
• Ustawa z dnia 24 maja 2013 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U.2013.156.941)
• Ustawa z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz.U.2013.231.1473)*

*przedstawione zestawienie obejmuje wybrane akty prawne, których termin wejścia w życie przypada w grudniu 2013 roku.

W celu uzyskania dalszych informacji prosimy o kontakt:

Krzysztof Rubas: tel. +48 61 27 87 000;  k.rubas@mbwnet.pl