Polska Filharmonia Bałtycką solidarnie z Ukrainą, w dniu 23. Rocznicy Odzyskania Niepodległości przez Ukrainę. W programie koncertu obok dzieła ukraińskiego kompozytora, znajdą się dzieła Fryderyka Chopina oraz Maurice’a Ravela w mistrzowskich wykonaniach wybitnych polskich i kanadyjskich pianistów – Janusza Olejniczaka oraz Jana Lisieckiego. Orkiestrę poprowadzi brytyjski dyrygent Jonattan Brett – zaliczany do grona najwybitniejszych dyrygentów młodego pokolenia. Zapraszamy już 24 sierpnia 2014 roku o godzinie 19:00 na Ołowiankę.
W programie koncertu znajdzie się również III Symfonia„Symfonia Pieśni Żałosnych” op. 36 Henryka Mikołaja Góreckiego, uważana za jedno z najwybitniejszych dokonań artysty. Niezwykle poruszająca, modlitewno-medytacyjna narracja utworu, dziś idealnie współbrzmi z poważną refleksją nad dotykającym nas konfliktem w Europie Wschodniej. Tak ważne wydarzenia oraz obchodzona w dniu 24 sierpnia rocznica Odzyskania przez Ukrainę Niepodległości wymaga uczczenia dziełem wybitnym, którego polskość osiąga walor uniwersalny, doskonale zrozumiały pod każdą szerokością geograficzną. Akord A-dur, postawiony na końcu trzech Pieśni żałosnych ma dziś dla nas, podobnie jak w muzyce Średniowiecza, Renesansu czy Baroku znaczenie symbolu, świętego akordu, wiecznego płomienia Wiary.
Partię sopranu, gościnnie wykona młoda ukraińska sopranistka – Yaryna Rak – absolwentka Lwowskiej Akademii Muzycznej, stypendystka Programu Ministra Kultury „Gaude Polonia” realizowanego przez Narodowe Centrum Kultury przeznaczonego dla młodych twórców kultury oraz tłumaczy literatury polskiej z krajów Europy Środkowowschodniej, w pierwszej kolejności z Białorusi i Ukrainy. Obecnie, pod kierunkiem wybitnej sopranistki Izabelli Kłosińskiej, prowadzi Akademię Operową przy Teatrze Wielkim w Warszawie.
24 /08/2014 (niedziela), godz. 19.00
ZJEDNOCZENI MUZYKĄ
Jonathan Brett dyrygent (Wlk. Brytania)
Janusz Olejniczak fortepian (Polska)
Jan Lisiecki fortepian (Kanada)
Yaryna Rak sopran (Ukraina)
Orkiestra Symfoniczna PFB
Konrad Mielnik prowadzenie
W programie:
M. SKORYK
Melodia
F. CHOPIN
II koncert fortepianowy f-moll op.21
M. RAVEL
Koncert fortepianowy G-dur
H. M GÓRECKI
III Symfonia „Symfonia pieśni żałosnych” op. 36
Wydarzenia towarzyszące:
1.Fotowernisaż “ Moja Ukraina”
2. Koncert kwintetu smyczkowego Orkiestry Kameralnej «Wirtuozi Lwowa».
Soliści z Opery Lwowskiej
Piotr Radejko
Liubow Kaczała
Organizatorzy:
Konsulat Generalny Ukrainy w Gdańsku
Ukraińskie Centrum Sztuki Fotograficznej z m. Równe, Ukraina
Polska Filharmonia Bałtycka im. F. Chopina
Patronat Honorowy –Przewodniczący Komisji do Spraw Mniejszości Narodowych Sejmu RP Miron Sycz
BACKGROUND
Jonathan Brett
Zaliczany do grona najwybitniejszych brytyjskich dyrygentów młodego pokolenia. Naukę muzyki rozpoczął w Royal College of Music w Londynie w klasach puzonu, altówki i fortepianu. Następnie uczęszczał do Guildhall School of Music and Drama oraz studiował muzykę na Uniwersytecie w Surrey, gdzie zaczął poważnie interesować się dyrygenturą. Po uzyskaniu dyplomu z wyróżnieniem, otrzymał stypendium na studia w zakresie dyrygentury u Diego Massona oraz teorii muzyki na Uniwersytecie w Londynie. Dyrygenturę chóralną doskonalił pod kierunkiem Johna Poole’a podczas stypendium w Royal Northern College of Music w Manchesterze. Pracując z orkiestrami i zespołami studenckimi zdobył wiele nagród i wyróżnień, które dały mu możliwość uczestniczenia w kursach i klasach mistrzowskich prowadzonych m.in. przez Ilyę Musina i Yuriya Simonova. Był to okres bardzo intensywnych i owocnych studiów dyrygenckich młodego artysty. Po pierwszych próbach profesjonalnej działalności na stanowisku dyrektora artystycznego Surrey Chamber Orchestra.
Jonathan Brett przez ponad dwadzieścia lat był dyrektorem artystycznym i głównym dyrygentem orkiestry Engish Classical Players. Jako dyrygent występował z orkiestrami w całej Europie, również z Orkiestrą Filharmonii Moskiewskiej, z którą zadebiutował w 2002 roku w IX Symfonii Beethovena, a następnie pojawił się wiele razy jako dyrygent w Moskwie.
JANUSZ OLEJNICZAK
Urodzony we Wrocławiu, studiował w Warszawie i Łodzi pod kierunkiem prof. Luizy Walewskiej, Ryszarda Baksta i Zbigniewa Drzewieckiego, w Paryżu i Szwajcarii u Witolda Małcużyńskiego. Dyplom Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie (1974) uzyskał pod kierunkiem Barbary Hesse-Bukowskiej, by w kolejnych latach kontynuować naukę u Wiktora Mierżanowa w Warszawie i Paula Badury-Skody w Essen (1977-78). Był najmłodszym laureatem VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w 1970 r. Został także nagrodzony na Międzynarodowym Konkursie im. Alfreda Caselli w Neapolu.
Janusz Olejniczak koncertuje w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Azji i Australii w najsłynniejszych salach koncertowych, jak Filharmonia Berlińska, Teatro Colón w Buenos Aires, Salle Pleyel w Paryżu, Suntory Hall w Tokio, Lincoln Center w Waszyngtonie, Tonhalle w Düsseldorfie, Concertgebouw w Amsterdamie. Był przez cztery lata wykładowcą Akademii Muzycznej w Krakowie, wielokrotnie zasiadał w jury konkursów pianistycznych i dawał lekcje mistrzowskie poza granicami kraju – w Kanadzie, Japonii, Kolumbii oraz w Akademii Mozartowskiej.
W swoim repertuarze skupia się głównie na dziełach Chopina, Bacha, Schuberta, Schumanna i Liszta. Znakomite przyjęcie zyskały jednak także jego interpretacje repertuaru współczesnego: Debussy’ego i Ravela, Prokofiewa i Messiaena oraz Henryka Mikołaja Góreckiego, Wojciecha Kilara i Witolda Lutosławskiego. Chętnie bierze także udział w wykonaniach muzyki kameralnej. Występował z orkiestrami pod dyrekcją Witolda Rowickiego, Andrzeja Markowskiego, Kazimierza Korda, Antoniego Wita, Jerzego Maksymiuka, Tadeusza Strugały, Charles’a Dutoit, Andrzeja Borejki, Grzegorza Nowaka, Jacka Kaspszyka, Marka Pijarowskiego, Marka Mosia i in. W ostatnich latach koncertuje i nagrywa także na instrumentach z epoki (Érard i Pleyel). W ramach festiwalu Chopin i jego Europa wystąpił wielokrotnie z Orkiestrą XVIII Wieku Fransa Brüggena oraz Orchestre des Champs-Élysées pod dyrekcją Philippe’a Herreweghe.
Obok szerokiego repertuaru chopinowskiego (Polskie Nagrania, Tonpress, Muza, Wifon, Opus 111, Camerata, Sony Classical, Selene, CD Accord, Bearton) Janusz Olejniczak nagrywa także m. in. dzieła Rameau, Mozarta, Schuberta, Prokofiewa, Kilara, Góreckiego, Lutosławskiego, Ravela, Szostakowicza. W dowód uznania dla swych interpretacji muzycznych ośmiokrotnie otrzymał nagrodę „Fryderyka”, a za całość dorobku artystycznego odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000) oraz Złotym Medalem Gloria Artis (2005).
Janusz Olejniczak nagrał również ścieżki dźwiękowe do dwóch słynnych filmów: Pianisty Romana Polańskiego oraz Błękitnej nuty Andrzeja Żuławskiego, występując w tym ostatnim w aktorskiej roli Fryderyka Chopina.
Jan Lisiecki
Urodził się w 1995 roku w Calgary. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 5 lat w Konserwatorium Uniwersytetu Mount Royal. Zadebiutował koncertem z orkiestrą w wieku 9 lat. Występował m.in. w Carnegie Hall, Salle Cortot, Kaufman Hall, Gasteig, Seoul Arts Centre oraz w wielu innych salach koncertowych USA, Włoch, Wielkiej Brytanii, Szkocji, Francji, Polski, Japonii, Chin, Korei, Gwatemali i Kanady, u boku takich orkiestr jak m.in. National Arts Centre Orchestra, L’Orchestre Symphonique de Québec, Minnesota Orchestra, L’Orchestre Symphonique de Montréal, National Academy Orchestra, Sinfonietta Cracovia oraz Sinfonia Varsovia. Współpracował z takimi mistrzami jak Emanuel Ax, James Ehnes, Yo-Yo Ma, i Pinchas Zukerman. Swoim koncertem otwierał Międzynarodowy Festiwal w Seulu w Korei oraz wystąpił dla królowej brytyjskiej Elżbiety II przed 100-tysięczną publicznością zebraną na Parliament Hill w Ottawie. W 2010 roku został poproszony o zastąpienie Nelsona Freire na czterech koncertach we Francji.
Jan Lisiecki ceniony jest na całym świecie za swój poetycki i dojrzały styl. Mimo młodego wieku ma już na koncie kilka prestiżowych nagród, m.in. Révélations Radio-Canada Musique 2010 oraz Jeune Soliste des Radios Francophones 2011. Jan nazywany jest przez krytyków „unikalnym talentem”, „arystokratą fortepianu”. Podkreślają jego „zdumiewającą poetykę i pełne wyobraźni interpretacje”. Sam artysta o swojej grze mówi: „To, że akurat jestem Polakiem wcale nie znaczy, że będę grał najlepiej Chopina. Tak jak Niemiec na pewno nie musi najlepiej grać np. Beethovena”.
Narodowy Instytut Fryderyka Chopina wydał płytę z nagraniem dwóch Koncertów fortepianowych polskiego kompozytora, zarejestrowanych na żywo z Sinfonią Varsovią pod batutą Howarda Shelley. Album zdobył prestiżową nagrodę Diapason Découverte (maj 2010). Diapason nazwał Lisieckiego „prawdziwym wirtuozem, o wyrazistym, naturalnym stylu, któremu trudno się oprzeć”. BBC Music Magazine chwalił „Dojrzałą muzykalność Lisieckiego” i jego „wrażliwą i pełną subtelności” interpretację koncertów, które zagrał „z błyskotliwą techniką” i „charakterystycznym patosem”, podkreślając, że „wśród natłoku płyt CD to świeże nagranie jest godne uwagi każdego melomana.”
Jan Lisiecki nie stroni od muzyki kameralnej. Pianista współpracował z New Zealand String Quartet, Quatuor Ébène oraz Penderecki String Quartet, pojawiając się na licznych festiwalach ma całym świecie m.in. w Auvers-sur-Oise, Menton, Merano, Seulu oraz na warszawskim „Chopin i jego Europa”.
Koncerty Jana Lisieckiego były transmitowane przez rozgłośnie radiowe całego świata, m.in.: CBC Canada, BBC Radio, Austrian Radio, French Radio, German Radio, Luxembourg Radio oraz w Polskim Radiu. W 2009 roku CBC National News poświęciła mu dokument The Reluctant Prodigy w reżyserii Joe Schlesingera. Pianista, uznany za jednego z najbardziej obiecujących młodych kanadyjskich muzyków, pojawił się również w programie stacji CBC „Next”. Transmisje jego koncertów pokazywano we francuskiej stacji TF3 oraz TVP 1 i TVP 2.
Jan Lisiecki daje także koncerty na rzecz organizacji charytatywnych, m.in. David Foster Foundation, Polskiej Organizacji Humanitarnej oraz Wish Upon a Star Foundation. W czerwcu 2008 otrzymał od UNICEFu w Kanadzie tytuł „National Youth Representative”.
Jan Lisiecki, z trzyletnim wyprzedzeniem, ukończył w styczniu 2011 szkołę średnią, Western Canada High School w Calgary. Od września 2011 roku kontynuuje naukę w Glenn Gould School of Music w Toronto.
W 2013 roku otrzymał Leonard Bernstein Award – nagrodę przyznawaną młodym muzykom jako dowód uznania osiągnięć na polu muzyki klasycznej.
Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej im. Fryderyka Chopina w Gdańsku
Orkiestra Symfoniczna powstała wraz z Filharmonią w roku 1945. Obecnie filharmonicy gdańscy należą do grupy wiodących orkiestr w Polsce, a Polska Filharmonia Bałtycka w Gdańsku jest dynamicznym ośrodkiem muzycznym i miejscem znaczących wydarzeń o randze krajowej i międzynarodowej. Filharmonia Bałtycka gościła i współpracowała z wybitnymi światowymi zespołami, dyrygentami i solistami, takimi jak: Gewandhausorchester zu Leipzig, Orkiestra Symfoniczna Teatru Maryjskiego z Sankt Petersburga, Filharmonicy Moskiewscy, Bamberger Symphoniker, Orquesta Sinfonica de Madrid, Sinfonia Varsovia, The King’s Singers, Sir Neville Marriner, Walery Giergiew, Riccardo Chailly, Paavo Järvi, Jesús López Cobos, Jurij Simonov, Herbert Blomstedt, Maxim Vengerov, Roman Kofman, Krzysztof Penderecki, Marc Minkowski, Jerzy Semkow, Witold Rowicki, Jerzy Maksymiuk, Kazimierz Kord, Gabriel Chmura, Enoch von zu Gutenberg, Juozas Domarkas, Krystian Zimerman, Cyprien Katsaris, Nigel Kennedy, Shlomo Mintz, Arto Noras, Ivan Monighetti, Leonidas Kavakos, Konstanty Andrzej Kulka, Rafał Blechacz, Edward Auer, Piotr Paleczny, Ann Murray, Lucia Aliberti, Helen Bickers. Orkiestra Symfoniczna uczestniczyła w wielu krajowych i europejskich festiwalach muzycznych. Do znaczących wydarzeń artystycznych ostatnich lat można zaliczyć: 2005, Stocznia Gdańska, koncert Jeana-Michela Jarre’a z okazji 25-lecia powstania „Solidarności”; 2006, Stocznia Gdańska, rocznica Sierpnia ’80, prawykonanie kantaty Jana A.P. Kaczmarka „Kantata o wolności”; 2009, w ramach Festiwalu „Solidarity of Arts” wykonanie pod batutą Sir Neville’a Marrinera „War Requiem” B. Brittena. Orkiestra zarejestrowała wiele nagrań radiowych, telewizyjnych i płytowych CD/DVD. „War Requiem” Brittena (nagranie pod batutą Sir Nevilla Marrinera) otrzymała nominację do nagrody FRYDERYKA 2011. Ponadto nagrano VI Symfonię i koncert skrzypcowy Czajkowskiego pod batutą Maxima Vengerova, prawykonanie VIVO XXX Pawła Mykietyna (2010) oraz kantatę „Genesis” pod batutą Ernsta van Tiela (2012).
